Falagos



[...]Y ye que yá taba por dir al mélicu, porque, nun se si lo sabeis, pero si nun se dan, estos falagos merecíos, de los que son nuesos y sentimos de verdá al dicilos, van empodreciendonos per dientro, dende esi sitiu impronunciable que ta ente’l corazón y los pulmones y, claro, acaben mancando a ún.

Lo que hai que facer ye buscar a dalguien que los mereza, pa poder dalos, y así poder anovalos coles sorrises y les mirades nueves n’espeyos vieyos. [...]

Comentarios

Entradas populares de este blog

Cayome un diente

Tuña