El Val.ledor l.lora

D’aquella, nos primeros díes del añu 2009, esfrutábamos coles sorrises de los qu’esti día quedaron ensin elles.

D’aquella, nos primeros díes del añu 2009, les nueses miráes perdíense nes maravilles qu’atopamos en El Val.ledor, nes inmenses belleces de la ñatura, na borrina contínua, nos güeyos de la xente que nos daba les gracies por volver a lleva-yos lo suyo.

D’aquella, nos primeros díes del añu 2009, l’arume de Fonteta yera l’arume de la vida, yera l’arume de tranquilidá, de les coses seles, de les templances… yera l’arume de lo más nueso.

D’aquella, nos primeros díes del añu 2009, vivimos.

Esti día quemáronnos tolo qu’ellí tuvimos.